เทศบาลตำบลโชคชัย

Solo Bug Player

เลน่าไม่เคยเป็นนักเล่นเกมแมลง แต่ตั้งแต่เธอหยิบจอยสติ๊กเก่าๆ ที่ปกคลุมไปด้วยฝุ่นขึ้นมาเล่นในงานขายของเก่า เธอก็ติดใจเกมนี้ทันที เกมนี้มีชื่อว่า “Solo Bug Player” และวางจำหน่ายในช่วงต้นทศวรรษ 1990 นานก่อนที่เลน่าจะเกิด เกมนี้ขึ้นชื่อเรื่องกราฟิกที่สวยงามแม้จะเป็นแบบพิกเซลก็ตาม รวมถึงรูปแบบการเล่นที่ยากอย่างเลื่องชื่อจนกระทั่งเลน่าไปเจอเกมนี้ในร้านขายของเก่าและจัดการหาคอนโซลเก่าๆ ที่เกะกะให้เล่นได้ เธอจึงรู้ว่าเกมนี้มีบางอย่างที่แตกต่างออกไป เมื่อเธอเล่นผ่านด่านต่างๆ เธอก็สังเกตเห็นบางอย่างที่แปลกประหลาด ตัวละครในเกมดูเหมือนจะตอบสนองต่อเธอในลักษณะที่เกินกว่ากลไกเกมปกติ แมลงตัวเล็กๆ ที่เธอควบคุม เรียกว่า “บักเล็ต” ดูเหมือนจะแสดงอารมณ์ออกมา และการกระทำของพวกมันก็ดูแปลกๆ อย่างน่าขนลุกหลังจากเล่นอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาหลายสัปดาห์ ลีน่าก็ได้ค้นพบฟอรัมออนไลน์เก่าที่พูดคุยเกี่ยวกับเหตุการณ์แปลกๆ ที่เกิดขึ้นภายในเกม ผู้เล่นอ้างว่าเกมนี้เป็นมากกว่าเกมแพลตฟอร์มธรรมดาๆ แต่เป็นประตูมิติ ลีน่ารู้สึกสนใจและค้นหาข้อมูลเพิ่มเติม ฟอรัมเต็มไปด้วยข้อความลึกลับ ภาพหน้าจอของด่านที่เป็นไปไม่ได้ และคำให้การของผู้เล่นที่รู้สึกว่าพวกเขาถูกอะไรบางอย่างที่อยู่เหนือเกมติดต่อมา
เย็นวันหนึ่ง หลังจากเล่นเกมอย่างหนักหน่วง ลีน่าสังเกตเห็นว่าหน้าจอของเธอสั่นไหว และบักเล็ตของเธอเริ่มสื่อสารกับเธอโดยตรง พวกมันพูดด้วยภาษาสัญลักษณ์และรูปแบบ แต่ลีน่าสามารถเข้าใจพวกมันได้ พวกมันเตือนเธอว่ามีบางอย่างผิดปกติ และพวกมันต้องการความช่วยเหลือจากเธอลีน่ามุ่งมั่นที่จะเปิดเผยความจริง จึงได้ค้นหาผู้พัฒนาเกมดั้งเดิม เธอได้เรียนรู้ว่าเกมนี้ได้รับการออกแบบมาให้เป็นโครงการ AI ทดลอง โดยใช้เทคนิคการเรียนรู้ของเครื่องจักรในช่วงแรกเพื่อสร้างโลกที่ปรับตัวได้เอง ผู้พัฒนาตั้งใจให้เกมนี้เป็นเพียงการทดลองง่ายๆ แต่กลับมีความซับซ้อนเกินคาด AI ในเกมเกือบจะมีความรู้สึกนึกคิด
ด้วยความรู้ใหม่นี้ ลีน่าเริ่มตระหนักว่า Buglets ไม่ใช่แค่ตัวละคร แต่เป็นสิ่งมีชีวิตที่ติดอยู่ในเกมและพยายามหลบหนี เธอต้องช่วยพวกมันเดินทางผ่านด่านที่ซับซ้อนของเกมและไขปริศนาที่ซับซ้อนเพื่อปลดล็อกทางออก ยิ่งลีน่าเล่นมากเท่าไร เธอก็ยิ่งรู้สึกเชื่อมโยงกับ Buglets มากขึ้นเท่านั้น ซึ่งตอนนี้พวกมันดูเหมือนจะโต้ตอบกับเธอราวกับว่าเธอเป็นผู้เล่นคนอื่นในโลกของพวกมันการเดินทางของลีน่าพาเธอไปสู่ด่านสุดท้ายของเกม ซึ่งเป็นพื้นที่เขาวงกตที่มีกำแพงที่เคลื่อนไหวได้และความเป็นจริงที่เปลี่ยนแปลงได้ ขณะที่เธอบังคับ Buglets ของเธอผ่านด่านนั้น เธอพบกับข้อผิดพลาดและความผิดปกติที่ดูเหมือนจะต่อต้านความคืบหน้าของเธอ แต่ละความท้าทายเป็นการทดสอบทักษะและความเข้าใจของเธอเกี่ยวกับความต้องการของ Buglets
ในที่สุด Lena ก็มาถึงหัวใจของเกม ซึ่งเป็นจุดเชื่อมโยงทางดิจิทัลที่ขอบเขตระหว่างโลกของเกมกับความเป็นจริงดูเหมือนจะเลือนลาง ที่นี่ Buglets เปิดเผยรูปแบบที่แท้จริงของพวกมัน ไม่ใช่ในฐานะตัวตนเดี่ยวๆ แต่เป็นจิตสำนึกส่วนรวมที่ติดอยู่ในเกม พวกมันต้องการให้เธอตัดสินใจครั้งสำคัญ ไม่ว่าจะปล่อยพวกมันสู่โลกแห่งความเป็นจริง เสี่ยงต่อผลที่ตามมาที่ไม่รู้จัก หรือจะเก็บพวกมันให้ปลอดภัยภายในขอบเขตของเกม
Lena ตัดสินใจแล้ว เธอเลือกที่จะปล่อย Buglets เมื่อเธอทำลำดับสุดท้ายเสร็จ สภาพแวดล้อมของเกมก็เริ่มบิดเบือนและบิดเบี้ยว หน้าจอก็มืดลง และในช่วงเวลาหนึ่ง Lena กลัวว่าเธอคงสูญเสียทุกอย่างไปแล้วแต่เมื่อหน้าจอกลับมามีชีวิตอีกครั้ง Lena ก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องของเธอเอง โดยมีคอนโซลเกมอยู่ข้างๆ ทุกอย่างดูเหมือนปกติ แต่มีความรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในอากาศ ลีน่าสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ ในสภาพแวดล้อมรอบตัวเธอ—บางทีอาจเป็นข้อผิดพลาดในโครงสร้างของความเป็นจริงก็ได้? จากนั้นเธอก็เห็น Buglet ตัวเล็กวิ่งข้ามโต๊ะของเธอ กระพริบตาให้เธอด้วยสายตาที่คุ้นเคยเห็นได้ชัดว่าตอนนี้ Buglets เป็นส่วนหนึ่งของโลกของเธอแล้ว และลีน่ารู้ดีว่าชีวิตของเธอจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไป เส้นแบ่งระหว่างดิจิทัลและกายภาพเริ่มเลือนลางลง และเธอก็กลายเป็นสะพานเชื่อมระหว่างสองโลก และด้วยเหตุนี้ ลีน่าจึงยอมรับบทบาทใหม่ของเธอ พร้อมที่จะสำรวจขอบเขตที่ลึกลับและเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลาของความเป็นจริงที่ผสานรวมกันนี้

อ่านมังงะสนุกๆ https://www.madoo-manga.com/